جریمه خروج از کشور!

گوینده‌های رسمی خبر هم دیگر به گردش نمی‌رسند بنده‌های خدا.

و البته پیش خودمان باشد! این سرعت خبری در این حد، درست نیست. لعنت به این فضای مجازی که نخستین‌بار این تخم لق را شکست. [چاپ نشود این جمله آخر! چون عصبانی هستم، یک چیزی گفتم!]. پیش‌ترها از سر فرصت و با کمال دقت و رعایت مصلحت، می‌نشستیم خودمان متن خبر را تنظیم می‌کردیم و با رعایت جمیع مصالح ارضی و سماوی، آن را در سطح جامعه پخش می‌کردیم و تلویزیون هم کمک می‌کرد اما الان دیگر، سر رشته از دست ما دررفته... و چیزی هم که دربره، دیگه دررفته!

شما همین قضیه لایحه بودجه97 هفته گذشته را ملاحظه بفرمایید! هنوز دقایقی از تقدیم دودستی آن توسط رئیس‌جمهور به رئیس مجلس نگذشته بود و عرق آقای روحانی پس از یک ساعت سخنرانی و سپس ترک بموقع مجلس خشک نشده بود که خبر آمد خبری در راه است و این خبر که «عوارض خروج از کشور، 3برابر شد»، مثل توپ صدا کرد؛ طوری که خبر به‌توپ‌بستن مجلس، این‌جوری صدا نکرده بود در عهد مشروطه! الان ظاهرا عوارض خروج از کشور برای هر شخص 75هزار تومان است و اگر بنا به تقاضای دولت، 3برابر شود، می‌شود 220هزار تومان ناقابل برای هر شخص. از قرار معلوم، قرار است تصاعدی هم بالا برود؛ یکنواختی، کسالت‌آور است؛ سفر اول 220چوب، سفر دوم 330چوب و سفر چهارم به بعد 440چوب؛ محض چوبکاری و تکان‌دادن ته ‌کیسه مسافر ارجمندی که دارد می‌رود خارج خوش بگذراند احتمالا.

نکته‌سنجی: در این ماجرا چند نکته هست که قابل طرح و شرح و بسط است:

نکته نخست: اتکای صرف به نفت هیچ‌وقت خوب نبوده؛ فلذا اگر دولت با همین فرمان پیش برود و چپ نکند، یعنی با همین 4-3برابر‌کردن عوارض خروج از کشور، می‌تواند دهن بودجه هر سال را با موفقیت ببندد. دهن ما هم که تکلیفش مشخص است!

نکته دوم: با این رقم بالای عوارض خروج از کشور به‌نظر می‌آید که باید عنوانش تغییر پیدا کند؛ چون بیشتر شبیه «جریمه خروج از کشور» است.

می‌خواهی خارج بزنی، جریمه‌اش را بده! (صدبار گفتم اینقدر تایلند و آنتالیا نروید که مسئولان حساس می‌شوند. هی رفتید و هی گفتید حساس نشو... حساس نشو! حالا دیدید شد؟)

نکته سوم: معمولا اکثر کسانی که از کشور خارج می‌شوند، دستشان به دهانشان می‌رسد؛ واحد اندازه‌گیری دولت، متر کرده است؛ مستند است؛ فلذا وقتی به اتفاق خانواده محترم، دارند می‌روند خوش بگذرانند، شیرینی دولت نباید یادشان برود؛ دولت شیرین‌کام!

نکته چهارم: عوارض خروج از کشور که اعلام شد؛ اگر برای مسئولان مقدور است، عوارض ‌ماندن در کشور را هم اعلام کنند.

به قول سالار عقیلی: وطنم... الی آخر! نکته پنجم: وقتی نشود توریست جذب کشور کرد و مثل ترکیه و تایلند و امارات و... از آنها حق‌الورود چرب‌وچیلی گرفت، خب در یک ابتکار جالب می‌شود برعکس عمل کرد و از کسانی که به قصد سفرهای توریستی از کشور خارج می‌شوند، حق‌الخروج حسابی گرفت.

نکته ششم: هموطنان جان (همچون صالح‌علای عزیز) که خروج از کشور دیگر برایشان نمی‌صرفد، به نظرم خیلی سنگین، خودشان در یک حرکت خودجوش داوطلبانه، خودشان را «ممنوع‌الخروج» کنند؛ هم کلاسش بیشتر است و هم از نظر اقتصادی به نفعشان است.

نکته هفتم: عرفا را اعتقاد بر آن بود که انسان 2نوع سفر دارد: سیر در آفاق و سیر در انفس. خب، وقتی که سیر در آفاق، گران دربیاید، آدم عاقل ـ ولو عارف ـ باید به سیر انفس بچسبد؛ یک گوشه بنشیند و بدون پرداخت هرگونه‌ عوارضی، در خودش سفر کند. گفته بود: یارب، چه خوش است بی‌دهان‌خندیدن بی‌ منت دیده، خلق عالم دیدن بنشین و سفر کن که به غایت نیکوست بی‌ منت پا گرد جهان گردیدن!